Schilders
- Paul Boswijk
- Stewart Brown
- Candace Charlton
- Annemarie de Groot
- Rachel Dieraert
- Joost Doornik
- Peter Durieux
- Douwe Elias
- Flip Gaasendam
- Albert Greving
- Nico Heilijgers
- Jeroen Hermkens
- Georges Jeannin
- Jacqueline Kasemier
- Jannes Kleiker
- Jannes Koetsier
- Arend Kuiper
- Rita Lentz
- Clary Mastenbroek
- Ree Meertens
- Wout Muller
- Joseb Niebla
- Gerda Onnes
- Rein Pol
- Steven Rutgers
- Ronald Soeliman
- Karin Székessy
- Hennie Van der Vegt
- Toos van Holstein
- Rien van Uitert
- Wout Wachtmeester
- Philip Wiesman
- Corry Zondergeld
Joost Doornik
Opleiding ABK Minerva te Groningen van 1983 tot 1989.
Docenten: Mathijs Röling, Diederik Kraaipoel, Rikus van der Meer.
Vele schilder reizen naar Italië en Frankrijk.
Sommige mensen hebben het geluk van een vroege roeping. Joost Doornik ontdekte op jonge leeftijd dat je met een potlood en een stuk papier net echt kon suggereren. Er ging een wereld voor hem open. Al vroeg wist hij dat hij kunstschilder zou worden.
Op de kunstacademie heeft hij altijd naar de waarneming gewerkt onder leiding van o.a. Diederik Kraaipoel en Matthijs Röling. Hij koos zijn onderwerpen dicht bij huis; op locatie schildert hij stadsgezichten en interieurs. Na de academie ontwikkelde Joost zich niet tot een eenzame atelierschilder, maar trekt hij er bij voorkeur op uit, de stad of de provincie in, maar ook naar Frankrijk en Italië. Joost is iemand die zich graag opgaven stelt. Bijna al zijn schilderijen ontstaan op locatie en dwingen hem om snelle keuzes te maken. Zijn onderwerpen zijn soms complex: een druk bevolkt cafe-interieur, een panorama over Rome bij zonsondergang.
Bij het buiten werken maant het veranderende licht tot haast - er kan op z'n hoogst een paar uur achter elkaar worden gewerkt.
De penseelvoering in deze schilderijen is vlot en doeltreffend, en soms gejaagd. De toets is hier en daar ook duidelijk zichtbaar.
In zijn werkwijze lijkt hij zichtbaar geraakt door een touch van het Franse impressionisme maar houdt daarnaast zijn nuchtere kijk op de realiteit. Plekken waar mensen toeven observeert hij intensief, het cafe of een stationshal. Maar toch staat de mens zelf niet helemaal centraal. Wel wat hen bezig houdt en het leefdecor, het binnen vallende licht waar binnen ze figureren.
