Noëlla Roos

Noëlla Roos

Haar schilderijen en tekeningen verraden een klassieke en technische onderbouwing die bij deze generatie kunstenaars nog maar zelden te zien is. Immers, op de Nederlandse kunstacademies wordt de persoonlijke ontplooiing en ontwikkeling tot vervelens toe centraal gesteld ten koste van de beheersing van de techniek. Noëlla Roos was dan ook een zeer eigenzinnige studente die, wars van de gangbare ‘mode', haar eigen pad koos en buiten de academies veel heeft kunnen leren van Bart Holt, Mathijs Röling en Eddy Roos.
Noëlla werkt in de traditie van Rembrandt, Michelangelo en Käthe Kollwitz. In tegenstelling tot haar ‘vluchtige' tekeningen, waarin Noëlla Roos eerder op zoek is naar de emotie van dansers, zoekt ze in de olieverven meer naar het onderliggende karakter van de modellen. Sinds 1998 schildert Noëlla portretten met het doel de binnenwereld van de geportretteerde modellen te onderzoeken. Het zijn geen expressieve portretten; de grondtoon is eerder bezonken en verstild. De figuren kijken de toeschouwer maar zelden direct aan, de contemplatieve blik richt zich naar binnen en het model komt uit het niets naar voren. De achtergrond is leeg. Noëlla's atelier is eigenlijk ook een ‘lege' ruimte zodat alle aandacht ongestoord naar het model kan uitgaan, ‘omgevingslawaai' zou teveel afleiden.
Dikwijls laat ze in het schilderij leemtes ontstaan. Zonder noemenswaardige begrenzing loopt de ongedefinieerde achtergrond in de figuren over. Er zijn geen strakke contouren die de figuren opsluiten. Deze openheid komt de ruimtelijkheid en de plasticiteit in het werk ten goede, het geeft lucht aan de beschouwer die hierdoor de mogelijkheid heeft de figuren ‘af' te denken. Bovendien versterken deze ‘leemtes' de ‘zeggingskracht' van de expressie. Net als in de poëzie wordt de zeggingskracht van een tekening of schilderij mede bepaald door wat er ‘tussen de regels' staat. Dit is veel interessanter dan de exacte benoeming of weergave.
Door het, overwegend, tonale kleurgebruik komt het theatrale licht/donker contrast nog beter tot z'n recht. Het gelaat doemt op, een lichtvlek geeft het juiste accent en is precies goed geplaatst. Het portret is niet letterlijk ingeschilderd maar opgebouwd uit losse, pasteuze verftoetsen waardoor het lijkt te vibreren..